سه پندازگلستان                                                       

دوکس رنج بیهوده بردندوتلاش بی فایده کردندیکی آن که اندوخت ونخورد دیگر آن که آموخت وانجام نداد.                   

           علم چندان که بیشترخوانی

           چون عمل درتونیست نادانی

            نه محقق بود نه دانشمند

            آن تهی مغز راچه علم وخبر

            که بر او هیزم است یادفتر

دوستی راکه به عمری فراچنگ آرند.نشایدکه به یک دم بیازارند.

            سنگی به چندسال شود لعل پاره ای

            زنهار تابه یک نفسش نشکنی به سنگ

خشم بیش از اندازه گرفتن وحشت آرد ولطف بیگناه هیبت ببرد.نه چندان درشتی کن که ازتوسیرگردند ونه چندان نرمی که برتودلیرشوند.

       درشتی نرمی بهم دربه است

      چوفاصدکه جراح ومرهم نه است

     درشتی نگیرد خردمند پیش

    نه سستی که نازل کندقدرخویش