نوروز
سعدی:
آدمی نیست که عاشق نشودفصل بهار
هرگیاهی که به نوروزنجنبدحطب است
فردوسی:
جهان انجمن شدبرتخت او
شگفتی فرومانده ازبخت او
به جمشیدبرگوهرافشاندند
مران روز را روزنوخواندند
سرسال نوهرمزفرودین
برآسوده از رنج روی زمین
بزرگان به شادی بیاراستند
می وجام ورامشگران خواستند
چنین جشن فرخ ازآن روزگار
به ما ماند ازآنخسروان یادگار
ابیوردی:
روزعیش وطرب وبستانست
روزبازارگل وریحانست
کزپی بزمگه نوروزی
باغ را باد صبا مهناست
لاهوری:
جشن فرخندهء فرور دینست
روزبازارگل ونسرینست
باغ پیراسته گلزاربهشت
گلبن آراسته حورالعینست
به چه ماند؟به عروسی عالم
که سبکروح وگران کابینست
نوروزتان مبارکککککک.؟!
غم بروشادی بیا
محنت بروشادی بیا.
امام حسین
